15 okt Saskia (27) – Filmmaker

Functie: filmmaker

Klachten: angsten, paniekaanvallen, zenuwachtig, huilbuien, overprikkeld, moe, concentratieproblemen.

Duur klachten: 2 jaar.

Oplossing: gesprekken met psycholoog, haptonomie, lezen van zelfhulpboeken, meditatie.

“Bij mij moest altijd alles extreem, groots en meeslepend zijn. Het is natuurlijk heel stoer om een week naar Barcelona te gaan, even terugkomen om de camera op te halen en dan weer te vertrekken naar Zweden.

Achteraf gezien was het ook een overload aan impulsen. Je wordt constant uit jezelf getrokken, de hele dag. En daar moet je je van bewust zijn anders verlies je het contact met jezelf.

Ik probeerde vooral te voldoen aan alle verwachtingen. Ik zorgde dat alles om me heen rustig was, net een soort computerspelletje, dat er niks gaat piepen om me heen. Zorgen dat ik goed eet, dat mijn vrienden blij zijn, dat ik af toe naar mijn moeder ga, dat mijn werk goed gaat. Maar ik heb er nooit bij stil gestaan dat je ook goed voor jezelf moet zorgen.

Ik heb nooit mijn eigen gebruiksaanwijzing gelezen, dat word je ook nergens geleerd. Ik heb iets van mezelf gemaakt… een kunstmatige manier om er voor te zorgen dat mijn leven goed gaat. Een overlevingsstrategie. Ik ben daarin heel ver van mezelf af gaan staan. Ik had vaak hoofdpijn maar ik bestede daar geen aandacht aan. Hoe ik me ook voelde, dat is dan jammer voor je. Ik negeerde mezelf en ben volledig over mijn grenzen heengegaan.

Dit had tot gevolg dat ik op een gegeven moment het gevoel had dat ik mijn bestaan niet aankon. Ik had echt een soort existentiële crisis. Het lukte me niet om gewoon te zijn. Ik was constant aan het vluchten voor mezelf.

Ik probeer nu dichter bij mezelf te blijven. Te luisteren naar mezelf en de juiste dingen te dingen te voeden. Het enige wat je eigenlijk hoeft te doen, is herinneren wie je werkelijk bent. En ik heb er alles aan gedaan om te vergeten wie ik werkelijk ben. Dat zie ik als de kern van mijn vastlopen. Niet willen weten wie je werkelijk bent.”