Ergens bij willen horen
Naast je conditionering is de behoefte om ergens bij te horen, om waardering en goedkeuring te krijgen van anderen, een belangrijke reden waardoor je innerlijk onvrij wordt en je laat beperken in het maken keuzes die er voor jou toe doen.
Nienke Wijnants, auteur van het boek Het dertigers dilemma (2008), deed onderzoek naar de dertigersdip. In haar boek beschrijft zij dat de drang om ergens bij te willen horen, de maatschappelijke druk (vanuit de media bijvoorbeeld) om ‘het perfecte leven’ na te streven en tijdsdruk zwaarwegende stressfactoren zijn voor dertigers.
Pak onzekerheden aan met dertigersdilemma coach Evelyn
Dertigers willen vooral meedoen en vooruitkomen in hun leven. Zij vergelijken zichzelf constant met leeftijdsgenoten en checken of zij nog op schema liggen. Maatschappelijk aanzien genieten en succesvol zijn, vormen belangrijke drijfveren voor hun handelen. Zij leven in de illusie dat zij ergens bij moeten horen, dat zij om mee te tellen aan een bepaalde maatstaf of norm moeten voldoen.
Op dit punt zijn veel mensen die last hebben van dertigersdilemma’s dan ook nog verre van autonoom. Zij neigen er eerder toe wat narcistisch te zijn. Zij kijken onrustig om zich heen en vergelijken, beoordelen, bekritiseren zichzelf én anderen. Zowel in hun werk als in hun privéleven hebben zij bevestiging, complimenten en (positieve) feedback nodig om zich goed en zelfverzekerd te kunnen voelen.
Voor de goedkeuring en het respect van je vrienden, je jaarclubgenoten, je traineegroep of je ouders betaal je echter wel een hoge prijs. Vroeg of laat beland je in een spagaat tussen datgene wat jijzelf wilt en datgene wat maatschappelijk gezien de beste optie zou zijn. Je maakt jezelf afhankelijk van de meningen van anderen – en word zo een slaaf van verwachtingen buiten jezelf. Jezelf conformeren aan de normen van anderen betekent dus dat je aan persoonlijke kracht en keuzevrijheid behoorlijk moet inboeten.
Het is voor mensen in de dertigersdip is dan ook een spirituele oefening om meer naar binnen te kijken in plaats van naar buiten. In de buitenwereld zul je altijd mensen treffen die het ‘beter’ of juist ‘minder’ doen dan jij. Je komt dan gemakkelijk in de verleiding om jezelf aan te passen, terwijl de enige echte graadmeter voor bijvoorbeeld succes of waarde, binnenin jezelf zit.
Daarbij is het essentieel om je bewust te zijn van de neiging van ons verstand om alles te categoriseren en in te delen in termen van ‘goed’ of ‘fout’. Deze constante drang naar het veroordelen of goedkeuren van jezelf of anderen creëert innerlijke verdeeldheid en ontevredenheid. Je hiervan bewust worden en zien dat het is zoals het is, zonder daar direct een label op te plakken, maakt je denken een stuk vrediger.